- wyostrzyć
- dk VIb, \wyostrzyćrzę, \wyostrzyćrzysz, \wyostrzyćostrz, \wyostrzyćrzył, \wyostrzyćrzony - wyostrzać ndk I, \wyostrzyćam, \wyostrzyćasz, \wyostrzyćają, \wyostrzyćaj, \wyostrzyćał, \wyostrzyćany1. «uczynić ostrym; naostrzyć»
Wyostrzyć nóż, kosę.
2. «wyczulić wrażliwość, powiększyć zdolność odbierania wrażeń, postrzegania»Niebezpieczeństwo wyostrza spostrzegawczość.
Wyostrzony wzrok, słuch.
3. żegl. «o statku żaglowym: zmienić kurs przez zmniejszenie kąta między kierunkiem wiatru a linią symetrii statku»wyostrzyć się - wyostrzać się1. «nabrać ostro zarysowanych konturów»Wyostrzył się komuś nos.
Czyjeś rysy się wyostrzyły.
2. «o zmysłach, inteligencji itp.: stać się wrażliwszym, sprawniejszym»Komuś wyostrzył się wzrok, słuch.
Komuś wyostrzył się dowcip.
Słownik języka polskiego . 2013.