wypaczać się – wypaczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać deformacji; zniekształcać się, wykrzywiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzwi się wypaczyły od wilgoci. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykrzywić — dk VIa, wykrzywićwię, wykrzywićwisz, wykrzywićkrzyw, wykrzywićwił, wykrzywićwiony wykrzywiać ndk I, wykrzywićam, wykrzywićasz, wykrzywićają, wykrzywićaj, wykrzywićał, wykrzywićany «uczynić, zrobić coś krzywym; skrzywić, wygiąć, wypaczyć,… … Słownik języka polskiego
zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… … Słownik języka polskiego
wypaczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypaczaćam, wypaczaća, wypaczaćają, wypaczaćany {{/stl 8}}– wypaczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wypaczaćczę, wypaczaćczy, wypaczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sens — m IV, D. u, Ms. senssie zwykle blm «treść, wymowa czegoś; właściwe, zgodne z prawidłowym myśleniem, z rozsądkiem znaczenie czegoś, logiczność, trafność» Głęboki, istotny, jasny, określony, ukryty, zrozumiały sens. Sens listu, nauki, powieści,… … Słownik języka polskiego
spaczyć — dk VIb, spaczyćczę, spaczyćczysz, spacz, spaczyćczył, spaczyćczony «spowodować wykrzywienie, wygięcie czegoś, zwykle drewnianego; wypaczyć, wykrzywić» Wilgoć spaczyła podłogę. przen. Spaczyć dziecku charakter niewłaściwym wychowaniem. spaczyć się … Słownik języka polskiego
zakłamać — dk IX, zakłamaćmię, zakłamaćmiesz, zakłamaćłam, zakłamaćał, zakłamaćany zakłamywać ndk VIIIa, zakłamaćmuję, zakłamaćmujesz, zakłamaćmuj, zakłamaćywał, zakłamaćywany «wypaczyć prawdę o czymś za pomocą kłamstwa; kłamiąc przeinaczyć, zniekształcić… … Słownik języka polskiego
zbałamucić — dk VIa, zbałamucićcę, zbałamucićcisz, zbałamucićuć, zbałamucićcił, zbałamucićcony 1. «bałamucąc pozyskać czyjeś (zwykle kobiety) względy, zawrócić komuś w głowie; skokietować, uwieść» Zbałamucić dziewczynę. 2. «wprowadzić kogoś w błąd, wywierając … Słownik języka polskiego
