- zepsuć
- dk Xa, \zepsućpsuję, \zepsućpsujesz, \zepsućpsuj, \zepsućpsuł, \zepsućpsuty1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć»
Zepsuć instrument, maszynę, samochód.
Deszcz zepsuł drogę.
∆ Zepsute jedzenie, produkty żywnościowe «jedzenie, produkty nie nadające się do spożycia, zgniłe, sfermentowane»◊ Zepsuć (sobie) oczy, wzrok, żołądek «nadwerężyć oczy, wzrok, spowodować chorobę żołądka»◊ Zepsute zęby «spróchniałe zęby»◊ Zepsuć komuś krew «wprawić w zły humor; dokuczyć»◊ wulg. Zepsuć powietrze «puścić wiatry»2. «zmienić coś na złe, na gorsze; pogorszyć»Zepsuć nastrój, humor.
Zepsuć sprawę niepotrzebnym gadaniem.
3. «wypaczyć komuś charakter; zdemoralizować, rozpieścić, rozpuścić»Zepsuć kogoś pochlebstwami.
Powodzenie kogoś zepsuło.
◊ Być zepsutym do szpiku kości «być całkowicie zdemoralizowanym»zepsuć się1. «ulec uszkodzeniu, zniszczeniu; popsuć się»Zegar, aparat się zepsuł.
Światło się zepsuło.
Mięso się zepsuło.
2. «stać się gorszym; pogorszyć się»Przed wieczorem pogoda się zepsuła.
Pamięć się komuś zepsuła z wiekiem.
3. «wypaczyć sobie charakter, zdemoralizować się»Zepsuł się w złym towarzystwie.
Słownik języka polskiego . 2013.