- chęć
- ż V, DCMs. chęci; lm MD. chęci1. «wola, ochota; pociąg; pragnienie, życzenie»
Gorąca, gwałtowna, nieprzeparta, niepohamowana, nieprzezwyciężona, przemożna, szalona, wielka chęć.
Chęć posiadania, wybicia się.
Chęć do życia, do pracy.
Chęć na lody, na tańce.
Czuć, objawiać, okazywać chęć.
Dogadzać czyimś chęciom.
Mieć chęć wyjechać.
Nabrać chęci.
Odebrać komuś chęć.
Pałać, płonąć chęcią.
Stracić chęć.
Wzbudzić w kimś chęć.
Zrobić coś z chęci zysku, sławy.
Komuś brak, brakuje chęci.
Chęć bierze, chwyta, ogarnia, porywa, zdejmuje kogoś, przychodzi komuś, budzi się, powstaje, wybucha w kimś.
∆ Z chęcią, z największą chęcią, pot. z miłą chęcią «z ochotą, chętnie»◊ książk. Komuś zbywa na chęci «ktoś nie ma ochoty»2. «intencja, zamiar»Złe chęci.
Ktoś pełen najlepszych chęci.
Mimo najszczerszych chęci nie udało mi się wyjść.
Zrobić coś w dobrej chęci.
∆ Mimo chęci «mimowolnie, machinalnie»□ Dobrymi chęciami piekło wybrukowane.
Słownik języka polskiego . 2013.