- wyszarpać
- dk IX, \wyszarpaćpię, \wyszarpaćpiesz, \wyszarpaćszarp, \wyszarpaćał, \wyszarpaćanywyszarpnąć dk Va, \wyszarpaćnę, \wyszarpaćniesz, \wyszarpaćnij, \wyszarpaćnął, \wyszarpaćnęła, \wyszarpaćnęli, \wyszarpaćnięty, \wyszarpaćnąwszy - wyszarpywać ndk VIIIa, \wyszarpaćpuję, \wyszarpaćpujesz, \wyszarpaćpuj, \wyszarpaćywał, \wyszarpaćywany1. «szarpnąwszy wyrwać, wydrzeć, wydobyć coś skądś»
Wyszarpać kawałek materiału.
Wyszarpnąć z kieszeni rewolwer.
Wyszarpnął jej torebkę z ręki.
2. tylko: wyszarpać «szarpiąc przez dłuższy czas, zmęczyć kogoś, nadwerężyć coś; wytarmosić»Wyszarpać kogoś za uszy.
wyszarpać się, wyszarpnąć się - wyszarpywać się1. «wyrwać się, wydrzeć się»Ptak usiłował się wyszarpać z sideł.
2. «zostać wyszarpanym, wyrwanym, wydartym»Wyszarpała mi się dziura na łokciu.
Słownik języka polskiego . 2013.