wyśmiewać
Look at other dictionaries:
wyśmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyśmiewaćam, wyśmiewaća, wyśmiewaćają, wyśmiewaćany {{/stl 8}}– wyśmiać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIb, wyśmiewaćśmieję, wyśmiewaćśmieje, wyśmiewaćśmiał, wyśmiewaćśmiali, || reg. wyśmiewaćśmieli, wyśmiewaćany… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyśmiewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} szydzić, drwić z kogoś lub czegoś, wystawiać na pośmiewisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyśmiewać się z koleżanki. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyśmiać — dk Xb, wyśmiaćśmieję, wyśmiaćśmiejesz, wyśmiaćśmiej, wyśmiaćśmiał, wyśmiaćśmiali a. wyśmiaćśmieli, wyśmiaćany wyśmiewać ndk I, wyśmiaćam, wyśmiaćasz, wyśmiaćają, wyśmiaćaj, wyśmiaćał, wyśmiaćany «odnieść się do kogoś, czegoś drwiąco, z… … Słownik języka polskiego
śmiać się — ndk Xb, śmieję się, śmiejesz się, śmiej się, śmiał się, śmiali się a. śmieli się 1. «objawiać wesołość za pomocą swoistego skurczu mięśni twarzy i jednoczesnego wydawania charakterystycznego głosu» Śmiać się donośnie, po cichu. Śmiać się… … Słownik języka polskiego
śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… … Słownik frazeologiczny
cudzy — 1. «należący do kogoś innego, będący własnością kogoś innego, nie swój» Cudza własność. Cudze pieniądze. Cudze kłopoty, sprawy. Żyć z cudzej pracy. ◊ Bawić się cudzym kosztem «czynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów; wyśmiewać się z kogoś» □ Nie… … Słownik języka polskiego
drwić — ndk VIa, drwię, drwisz, drwij, drwił «szydzić z kogo, kpić, wyśmiewać się; lekceważyć kogo albo co» Drwić z czyjejś naiwności. Drwić z niebezpieczeństwa. Drwiono z zarozumialca. Drwiąca mina. Drwiące spojrzenie, uśmiech. ◊ Los sobie z kogoś drwi… … Słownik języka polskiego
dworować — ndk IV, dworowaćruję, dworowaćrujesz, dworowaćruj, dworowaćował przestarz. «drwić, kpić, wyśmiewać się z kogo, z czego» Nie pozwolił z siebie dworować … Słownik języka polskiego
ironizować — ndk IV, ironizowaćzuję, ironizowaćzujesz, ironizowaćzuj, ironizowaćował «mówić o czymś z ironią, wyśmiewać, szydzić, naigrawać się» Ironizować na temat czyichś aspiracji. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
nabijać — ndk I, nabijaćam, nabijaćasz, nabijaćają, nabijaćaj, nabijaćał, nabijaćany → nabić nabijać się 1. forma ndk czas. nabić się. 2. pot. «wyśmiewać się, drwić z kogoś, robić z kogoś kpiny» Nabijać się z kogo … Słownik języka polskiego
