cudzy

cudzy
1. «należący do kogoś innego, będący własnością kogoś innego, nie swój»

Cudza własność.

Cudze pieniądze.

Cudze kłopoty, sprawy.

Żyć z cudzej pracy.

◊ Bawić się cudzym kosztem «czynić kogoś przedmiotem zabawy, żartów; wyśmiewać się z kogoś»
□ Nie wsadzaj nosa do cudzego prosa «nie wtrącaj się do spraw innych osób»
2. reg. «obcy, cudzoziemski»

Cudze kraje.

Cudzy ludzie.

cudze blm
w użyciu rzecz. «rzecz należąca do kogoś innego»

Sięgać po cudze.

◊ Robić, pracować, harować itp. na cudzym «pracować na cudzej ziemi, w cudzym gospodarstwie»
□ Cudze chwalicie, swego nie znacie, sami nie wiecie, co posiadacie.
□ Cudze zawsze lepsze.
□ Na cudze patrzeć oczy bolą.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • cudzy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 7}} stanowiący własność, mienie drugiej osoby, związany z kimś innym; nie swój : {{/stl 7}}{{stl 10}}Cudze dzieci. Cudze problemy. Uszanować cudzą pracę. Powtarzać cudze myśli.{{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • cudzy — Bawić się, zabawić się cudzym kosztem zob. koszt 1. Nie tknąć (czegoś) cudzego zob. tknąć. Sięgać po cudze zob. sięgnąć 3. Stroić się w cudze piórka zob. piórko 2. Wchodzić na cudze podwórko zob. wejść 6. Wtykać, wsadzać, wścibiać, pchać itp. nos …   Słownik frazeologiczny

  • чужой — укр. чужий, др. русск. чужь, ст. слав. штоуждь ἀλλότριος, ξένος (Остром., Супр.). Диссимилировано в тоуждь – то же (Клоц., Еuсh. Sin., Мар., Зогр., Ассем., Савв.; см. Дильс, Aksl. Gr. 140 и сл.) и стоуждь (Еuсh. Sin., Супр.), сербск. цслав. чуждь …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Theodiscus — Theodiscus, the Latinised form of a Germanic word meaning vernacular or of the people , is a Middle Latin adjective referring to the Germanic vernaculars of the Early Middle Ages. The Old High German language in Latin sources of the time is… …   Wikipedia

  • Чешский язык — Самоназвание: Čeština, Český jazyk Страны: Чехия …   Википедия

  • чужой — Древнерусское – чужь, чужий (принадлежащий другому, посторонний, незнакомый, иностранный). Старославянское – чоуждь. Общеславянское tjudjь. Древнерусское слово известно с XI в. Время широкого распространения прилагательного в языке – XV–XVI вв.… …   Этимологический словарь русского языка Семенова

  • armator — m IV, DB. a, Ms. armatororze; lm M. armatororzy, DB. ów 1. mors. «osoba fizyczna lub prawna eksploatująca własny albo cudzy statek handlowy, odpowiedzialna majątkowo za wszelkie zobowiązania i szkody wynikające z tytułu eksploatacji» 2. daw.… …   Słownik języka polskiego

  • darmozjad — m IV, DB. a, Ms. darmozjadadzie; lm M. y, DB. ów «ten, kto żyje na cudzy koszt, z cudzej pracy; pasożyt» Żywić, karmić darmozjada. Pracować na darmozjadów …   Słownik języka polskiego

  • egoista — m odm. jak ż IV, CMs. egoistaiście; lm M. egoistaiści, DB. egoistatów «człowiek przejawiający egoizm, przedkładający zawsze interes własny nad cudzy; samolub, sobek» …   Słownik języka polskiego

  • jeść — ndk, jem, jesz, jedzą, jedz, jadł, jedli, jedzony 1. «spożywać pokarmy przeżuwając i połykając» Jeść chciwie, łapczywie. Jeść ze smakiem, z apetytem. Jeść obiad, śniadanie, kolację. Jeść łyżką, widelcem, palcami. Jeść z miski, z talerza. Jeść… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”