- wytłumić
- dk VIa, \wytłumićmię, \wytłumićmisz, \wytłumićtłum, \wytłumićił, \wytłumićmiony - wytłumiać ndk I, \wytłumićam, \wytłumićasz, \wytłumićają, \wytłumićaj, \wytłumićał, \wytłumićany1. «sprawić, że coś stanie się mniej głośne lub lepiej izolowane od hałasu; wygłuszyć»
Wytłumić pomieszczenie, silnik, maszynę.
Izolacja, powłoka, wykładzina wytłumiająca.
2. «zahamować, osłabić coś; wygasić, wyciszyć, wygłuszyć»Wytłumić krytykę.
Wytłumić uczucia.
Słownik języka polskiego . 2013.