- wywalić
- dk VIa, \wywalićlę, \wywalićlisz, \wywalićwal, \wywalićlił, \wywalićlony - wywalać ndk I, \wywalićam, \wywalićasz, \wywalićają, \wywalićaj, \wywalićał, \wywalićany1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»
Wywalić kartofle z worka.
Wywalić kogoś za drzwi.
Wywalić kogoś z pracy, z drużyny.
◊ Wywalić pieniądze «wydać, wyłożyć, zapłacić dużą sumę pieniędzy»◊ Wywalić serię (z automatu, z karabinu itp.); wywalić cały magazynek «wystrzelić serię naboi (z automatu, z karabinu itp.); wystrzelić wszystkie naboje»◊ posp. Wywalić język «pokazać, wystawić cały język»◊ Wywalić gały, ślepia «wytrzeszczyć oczy»◊ Wywalić kogoś na pysk, na zbity łeb «wyrzucić kogoś skądś kategorycznie, nieodwołalnie, pozbawić pracy»2. pot. «bijąc w coś wyłamać, wyważyć, wyrwać; wybić coś»Wywalić drzwi z zawiasów.
wywalić się - wywalać się1. pot. «gromadnie wyjść, wybiec skądś; wylec»Gromadą wywalili się przed dom.
Hurmem wywalili się na ulicę.
2. pot. «przewrócić się, wywrócić się»Wywalić się w śnieg.
Wywalił się jak długi.
Wywalił się (jadąc) na motorze.
3. pot. rzad. «wydostać się gwałtownie albo w dużej ilości, masie na zewnątrz, poza obręb czegoś; wypaść, wylecieć»Dym kłębami wywalał się z palącego się domu.
Słownik języka polskiego . 2013.