zaburzyć

zaburzyć
dk VIb, \zaburzyćrzę, \zaburzyćrzysz, \zaburzyćburz, \zaburzyćrzył, \zaburzyćrzony - zaburzać ndk I, \zaburzyćam, \zaburzyćasz, \zaburzyćają, \zaburzyćaj, \zaburzyćał, \zaburzyćany
«spowodować zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś»

Zaburzyć równowagę środowiska biologicznego.

Wada serca zaburza krążenie.

przen. «wprowadzić, wywołać zamieszanie, zamęt; wzburzyć»

Zaburzyć spokój publiczny.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zaburzyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zaburzać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaburzać — → zaburzyć …   Słownik języka polskiego

  • zaburzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaburzaćam, zaburzaća, zaburzaćają, zaburzaćany {{/stl 8}}– zaburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zaburzaćrzę, zaburzaćrzy, zaburzaćrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaburzenie — n I 1. rzecz. od zaburzyć. 2. lm D. zaburzenieeń zwykle w lm «zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś; stan odbiegający od normy, zwłaszcza w czynnościach fizjologicznych organizmu» Zaburzenia hormonalne, psychiczne,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”