- zachmurzyć
- dk VIb, \zachmurzyćrzę, \zachmurzyćrzysz, \zachmurzyćchmurz, \zachmurzyćrzył, \zachmurzyćrzony - zachmurzać ndk I, \zachmurzyćam, \zachmurzyćasz, \zachmurzyćają, \zachmurzyćaj, \zachmurzyćał, \zachmurzyćany«pokryć, zasnuć chmurami, chmurą»
Zachmurzony horyzont.
Zachmurzone niebo.
◊ Zachmurzyć twarz, oczy, wzrok, czoło; smutek, gniew itp. zachmurzyły (komuś) twarz, oczy, czoło «zmarszczyć, zasępić twarz, czoło w gniewie, w smutku, spojrzeć ponuro; twarz, oczy, czoło przybrały smutny, zatroskany, ponury, gniewny wyraz»przen. «zasępić, zasmucić, zamącić»Nic nie zachmurzyło czyjegoś szczęścia.
zachmurzyć się - zachmurzać się1. «pokryć, zasnuć się chmurami; stać się pochmurnym»Niebo się zachmurzyło.
Dzień się zachmurzył.
2. «stać się chmurnym, posępnym, ponurym; zasępić się»Zachmurzyć się po otrzymaniu złych wieści.
Zachmurzyć się na czyjś widok.
Zachmurzać się na myśl o wyjeździe.
zachmurzyło się nieos.«niebo pokryło się chmurami»Zachmurzyło się, nadciągała burza.
Słownik języka polskiego . 2013.