zaciążyć

dk VIb, \zaciążyćżę, \zaciążyćżysz, \zaciążyćciąż, \zaciążyćżył

«dać się odczuć jako ciężar, wydać się ciężkim»

Plecak mu zaciążył.

Zaciążyły mu grube buty.

◊ Coś (np. tajemnica, wspomnienie, samotność) zaciążyło komuś (na sercu, na piersiach) «coś stało się dla kogoś ciężkie, trudne do wytrzymania, sprawiające ból, przykrość; ktoś zaczął coś bardzo boleśnie odczuwać»

przen.

a) «obarczyć, obciążyć kogoś moralnie»

Zaciążyła na kimś przelana krew.

b) «wywrzeć wpływ; ujemnie odbić się na czymś»

Nieodpowiednie towarzystwo zaciążyło na czyimś postępowaniu.

Pośpiech zaciążył na wykonaniu czegoś.