Mdlący, piwniczny, stęchły zaduch.
Dławiący zaduch spalin.
Siedzieć w zaduchu.
W sali panował zaduch.
Słownik języka polskiego . 2013.
zaduch — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIb, D. u, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} powietrze (zwykle w zamkniętym pomieszczeniu) z małą zawartością tlenu, przesiąknięte często przykrymi zapachami : {{/stl 7}}{{stl 10}}W klasie jest straszny zaduch. Od tego zaduchu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
siekiera — ż IV, CMs. siekieraerze; lm D. siekieraer «ręczne narzędzie składające się ze stalowego ostrza osadzonego na drewnianym trzonku, służące do cięcia, rąbania, obróbki drewna; w dawnych czasach używane również jako broń» Rąbać, ciąć, ciosać, łupać,… … Słownik języka polskiego
siekiera — pot. Siekierę można powiesić «o ciężkim, dusznym powietrzu, zaduchu»: Drzwi, a za drzwiami zaduch, że siekierę można by powiesić. M. Pankowski, Fara … Słownik frazeologiczny
dławić — ndk VIa, dławićwię, dławićwisz, dławićaw, dławićił, dławićwiony 1. «powodować zatamowanie oddechu, ściskać za gardło; dusić, gnieść» Dławiący dym, zaduch. Łzy, płacz dławią kogo. Dławić kogo rękami za gardło. przen. a) «tłumić, przygłuszać»… … Słownik języka polskiego
duchota — ż IV, CMs. duchotaocie, blm pot. «duszne, parne powietrze; zaduch» Ciężka duchota zawisła w powietrzu … Słownik języka polskiego
kwaśny — kwaśnyni, kwaśnyniejszy 1. «mający cierpki smak, taki jak smak cytryny, octu, niedojrzałych jabłek itp.» Kwaśne wino, jabłka. ∆ Kwaśne mleko «mleko skwaśniałe wskutek fermentacji; zsiadłe mleko» ∆ Kwaśny zapach, zaduch itp. «przykry zapach… … Słownik języka polskiego
miazmat — m IV, D. u, Ms. miazmatacie; lm M. y zwykle w lm, przestarz. «wyziewy pochodzące z rozkładu organizmów zwierzęcych lub roślinnych, z zanieczyszczenia powietrza, którym przypisywano dawniej rolę chorobotwórczą; niezdrowe powietrze, zaduch,… … Słownik języka polskiego
stęchły — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. stęchnąć (p.) stęchły w użyciu przym. «o zapachach: charakterystyczny dla wilgotnych, nie wietrzonych pomieszczeń, dla przedmiotów przechowywanych w miejscach wilgotnych bez dostępu świeżego powietrza,… … Słownik języka polskiego
trupi — przym. od trup Trupi odór, zaduch. ∆ Trupia głowa, główka «czaszka człowieka martwego, nie okryta mięśniami i skórą; rysunek lub inne wyobrażenie tej czaszki, pojmowane jako symbol śmierci» ∆ pot. Jad trupi «alkaloidy rozkładające związki… … Słownik języka polskiego
zgnilizna — ż IV, CMs. zgniliznaiźnie, blm 1. «zgniła, gnijąca substancja; gnicie, rozkład» Woń, zaduch zgnilizny. przen. «demoralizacja, zepsucie, upadek moralny» Zgnilizna moralna. Zgnilizna świata przestępczego. 2. ogr. leśn. «choroba roślin wywołana… … Słownik języka polskiego
