- zaimek
- m III, D. \zaimekmka, N. \zaimekmkiem; lm M. \zaimekmki«część mowy, której funkcja znaczeniowa polega na wskazywaniu na przedmioty i ich właściwości w sytuacji mówienia lub w obrębie tekstu, spełniająca funkcje składniowe tych wyrazów, które ona zastępuje»∆ Zaimek liczebnikowy «zaimek występujący w funkcji liczebnika, np. tyle, kilka, ile»∆ Zaimek przymiotnikowy «zaimek występujący w funkcji przymiotnika, wskazujący na pojęcie przymiotne, np. który, taki, czyj, każdy»∆ Zaimek przysłówkowy «zaimek nieodmienny, występujący w funkcji przysłówka, np. tam, kiedy, gdzie»∆ Zaimek rzeczownikowy «zaimek zastępujący rzeczownik użyty w poprzedniej wypowiedzi, np. on, który»∆ Zaimek dzierżawczy «zaimek wskazujący na przynależność określanego przez siebie przedmiotu do danej osoby lub na posiadanie czegoś, np. mój, ich, swój»∆ Zaimek nieokreślony «zaimek wskazujący na bliżej nieokreślone przedmioty lub właściwości, np. któryś, gdzieś»∆ Zaimek osobowy «zaimek wskazujący na osobę, np. ja, ty, my»∆ Zaimek pytający «zaimek wskazujący na przedmiot lub właściwości przedmiotu, o który się pytamy, np. kto, co, który, jaki»∆ Zaimek wskazujący «zaimek identyfikujący przedmioty lub ich właściwości w sytuacji mówienia lub w obrębie tekstu, np. ten, tamten, tam, ówdzie, teraz, wtedy»∆ Zaimek względny «zaimek zastępujący wyrazy nazywające przedmioty lub właściwości przedmiotu, o których była mowa, używany często jako nawiązanie do zaimków wskazujących, np. który, jaki»∆ Zaimek zwrotny «zaimek się, siebie, sobą wskazujący na identyczność obiektu określanego przez wyraz lub grupę wyrazową występujące w funkcji dopełnienia z obiektem oznaczanym przez wyraz lub grupę wyrazów występujące w funkcji podmiotu danego zdania»
Słownik języka polskiego . 2013.