zajęczeć

dk VIIb, \zajęczećczę, \zajęczećczysz, \zajęczećczał, \zajęczećczeli

«wydać jęk, głos podobny do jęku; powiedzieć coś z jękiem, płaczliwie, żałośnie»

Chory zajęczał głośno.

Dziecko zajęczało marudnie.

przen. «zabrzmieć, zadźwięczeć żałośnie, smutnie»

Syreny w mieście zajęczały przeciągle.