zalegać

zalegać
ndk I, \zalegaćam, \zalegaćasz, \zalegaćają, \zalegaćaj, \zalegaćał - zalec a. zalegnąć dk Vc, \zalegaćlegnę, \zalegaćlegniesz, \zalegaćlegnij, \zalegaćległ, \zalegaćlegli, \zalegaćległszy
1. «pokrywać, zajmować jakąś przestrzeń (zwykle o dużej liczbie, ilości czegoś); o ludziach: będąc w wielkiej liczbie wypełniać sobą jakąś przestrzeń»

Chmury zalegały niebo.

Tłumy zaległy ulice.

Kurz zalegał meble.

Śnieg zalegał pola, na polach.

Po krzesłach, na podłodze zalegały książki, stare czasopisma.

◊ Zaległa cisza, zaległo milczenie; zaległa ciemność «zrobiło się cicho, ciemno, nastąpiła cisza, ciemność»
2. zwykle ndk «opóźniać wykonanie czegoś, nie wykonywać czegoś, nie płacić za coś w terminie; mieć dług, mieć w czymś zaległości»

Zalegać z robotą, z prenumeratą, z czynszem, z ratami.

Zalegać z opłatą, w opłatach, z podatkami, w podatkach.

Podatnicy zalegali za dwa miesiące.

3. zwykle ndk «być nie wykonanym, nie załatwionym, nie zapłaconym, nie wypłaconym we właściwym czasie»

Jakaś praca, robota zalega.

Czynsz, dług, opłata, podatek, procent, rata, wynagrodzenie, wypłata zalega.

4. tylko ndk, geol. «o złożach mineralnych, pokładach czegoś: występować»

Węgiel zalega tu stosunkowo płytko.

Pokłady torfu zalegają w całej dolinie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zalegać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa zalegaćam, zalegaća, zalegaćają {{/stl 8}}– zalec, zalegnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IV c b, zalegaćlegnę, zalegaćlegnie, zalegaćlegnij, zalegaćległem, zalegaćległ, zalegaćległa, zalegaćlegli {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zalęgać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, zalęgać sięa się, zalęgać sięają się {{/stl 8}}– zaląc się, zalęgnąć się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc b, zalęgać sięlęgnie się, zalęgać sięlągł się, zalęgać sięlęgła się {{/stl 8}}{{stl 7}} o drobnych,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zalęgać się — → zalęgnąć się …   Słownik języka polskiego

  • zalec — → zalegać …   Słownik języka polskiego

  • zalegnąć — → zalegać …   Słownik języka polskiego

  • tył — 1. pot. Być do tyłu z czymś «nie nadążać z czymś lub ponieść jakąś stratę»: Z „konsumpcją” kulturalną jesteśmy kilkadziesiąt lat do tyłu. Statystyczny Polak kupuje tylko jedną książkę rocznie, chodzi do kina raz na półtora roku, do teatru raz na… …   Słownik frazeologiczny

  • tyły — 1. pot. Mieć tyły «zalegać z czymś»: (...) miałem tyły (...) miałem nie zaliczone „Wytwórstwo Oprogramowania”, słuchaj (...) najnudniejszy przedmiot. Roz bezp 1996. 2. pot. Mieć tyły u kogoś «mieć u kogoś złą opinię, narazić się komuś»: (...) ma… …   Słownik frazeologiczny

  • komorne — n blm, odm. jak przym. «opłata za używanie wynajętego mieszkania; czynsz» Niskie, wysokie komorne. Płacić, opłacać komorne. Zalegać z komornym. ◊ przestarz. Mieszkać, siedzieć itp. na komornym «w Polsce przed II wojną światową: wynajmować u kogoś …   Słownik języka polskiego

  • opłata — ż IV, CMs. opłacie; lm D. opłat 1. «określona kwota pieniężna wypłacana za pewne świadczenia, czynności, usługi, za prawo do czegoś itp.» Opłata pocztowa, stemplowa. Opłata sądowa. Opłaty w gotówce, w naturze. Opłata za przejazd, za przechowanie… …   Słownik języka polskiego

  • zalęgnąć się — a. zaląc się dk Vc, zalęgnąć sięlęgnie się, zalęgnąć sięlągł się, zalęgnąć sięlęgła się, zalęgnąć sięlągłszy się zalęgać się ndk I, zalęgnąć sięga się, zalęgnąć sięają się «o owadach, robakach, drobnych zwierzętach: rozmnożyć się, zagnieździć się …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”