- zamącić
- dk VIa, \zamącićcę, \zamącićcisz, \zamącićmąć, \zamącićcił, \zamącićcony - rzad. zamącać ndk I, \zamącićam, \zamącićasz, \zamącićają, \zamącićaj, \zamącićał, \zamącićany1. «bełtając, mieszając uczynić mętnym, nieprzezroczystym; wzburzyć, zmącić»
Zamącić wodę w jeziorze, herbatę w szklance.
◊ Nie zamącić komuś wody «nie wyrządzić komuś najmniejszej krzywdy, przykrości, nie zakłócić spokoju»2. «wprowadzić zamieszanie, zamęt, dysharmonię, niepokój; zakłócić»Zamącić ciszę, spokój, uroczystość.
Zamącić czyjeś szczęście.
◊ Zamącić komuś w głowie «wprowadzić zamęt do czyichś myśli»zamącić się - rzad. zamącać się1. «o płynie: zostać zamąconym»Woda w stawie się zamąciła.
2. «zostać zakłóconym»Zamącił się spokój w rodzinie.
◊ Zamąciło się komuś w głowie «ktoś stracił jasność umysłu, został oszołomiony, stracił przytomność»
Słownik języka polskiego . 2013.