Spryciarz otumanił łatwowiernych.
Po narkozie czuła się otumaniona.
Słownik języka polskiego . 2013.
otumaniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, otumaniaćam, otumaniaća, otumaniaćają, otumaniaćany {{/stl 8}}– otumanić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, otumaniaćnię, otumaniaćni, otumaniaćań, otumaniaćniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obałamucić — dk VIa, obałamucićcę, obałamucićcisz, obałamucićuć, obałamucićcił, obałamucićcony obałamucać ndk I, obałamucićam, obałamucićasz, obałamucićają, obałamucićaj, obałamucićał, obałamucićany «wprowadzić kogoś w błąd; otumanić, omamić» Dać się… … Słownik języka polskiego
odurzyć — dk VIb, odurzyćrzę, odurzyćrzysz, odurz, odurzyćrzył, odurzyćrzony odurzać ndk I, odurzyćam, odurzyćasz, odurzyćają, odurzyćaj, odurzyćał, odurzyćany «spowodować częściową lub całkowitą utratę świadomości, niewrażliwość na ból itp.; przyprawić o… … Słownik języka polskiego
omamić — dk VIa, omamićmię, omamićmisz, omam, omamićmił, omamićmiony omamiać ndk I, omamićam, omamićasz, omamićają, omamićaj, omamićał, omamićany, rzad. «wprowadzić w błąd, zwieść, otumanić, oszukać» Omamił go pięknymi słówkami. omamić się omamiać się… … Słownik języka polskiego
pozawracać — dk I, pozawracaćam, pozawracaćasz, pozawracaćają, pozawracaćaj, pozawracaćał, pozawracaćany «zawrócić, skierować z powrotem wielu (wiele), jednego po drugim; o wielu: zawrócić (z drogi)» Wędrowcy pozawracali z drogi. Ciężarówki pozawracały do… … Słownik języka polskiego
zabajtlować — dk IV, zabajtlowaćluję, zabajtlowaćlujesz, zabajtlowaćluj, zabajtlowaćował, zabajtlowaćowany pot. «mówiąc wprowadzić kogoś w błąd, otumanić; zakręcić, zaplątać jakąś sprawę» Zabajtlować ludzi obietnicami … Słownik języka polskiego
zaczadzić — dk VIa, zaczadzićdzę, zaczadzićdzisz, zaczadzićczadź, zaczadzićdził, zaczadzićdzony «zatruć, odurzyć kogoś czadem (rzadziej innymi szkodliwymi dla organizmu wyziewami); zanieczyścić czadem, gazem» Chodził jak zaczadzony. przen. «oszołomić, upoić; … Słownik języka polskiego
zmamić — dk VIa, zmamićmię, zmamićmisz, zmam, zmamićmił, zmamićmiony «zwieść kogoś fałszywymi pozorami, zbałamucić, otumanić; przyciągnąć, zwabić, znęcić» Zmamić kogoś pozorami życzliwości. Zmamić kogoś obietnicą dobrego zarobku … Słownik języka polskiego
zwariować — dk IV, zwariowaćriuję, zwariowaćriujesz, zwariowaćriuj, zwariowaćował 1. pot. «ulec chorobie umysłowej, dostać obłędu, pomieszania zmysłów; oszaleć» 2. pot. «stracić rozsądek, opanowanie, równowagę psychiczną; zachować się dziwacznie,… … Słownik języka polskiego
