- zapuścić
- dk VIa, \zapuścićpuszczę, \zapuścićcisz, \zapuścićpuść, \zapuścićcił, \zapuścićpuszczony - zapuszczać ndk I, \zapuścićam, \zapuścićasz, \zapuścićają, \zapuścićaj, \zapuścićał, \zapuścićany1. «wprowadzić, włożyć, wbić coś do wewnątrz czegoś, umieścić coś w czymś; wpuścić, zagłębić, wsunąć»
Zapuścić krople do oczu, do nosa.
Zapuścić sondę w głąb morza.
◊ Zapuścić korzenie «osiąść gdzieś, osiedlić się, wżyć się w środowisko»◊ żart. Zapuścić oko, spojrzenie, zapuścić żurawia «podejrzeć, zajrzeć ukradkiem»2. «zasunąć, zsunąć, opuścić, spuścić coś, zwykle zasłaniając coś»Zapuścić rolety, żaluzje, firanki.
◊ Zapuścić na coś kurtynę, zasłonę «zapomnieć, uznać coś za niebyłe»3. częściej dk «zostawić coś własnemu losowi, naturze; dopuścić do zaniedbania, upadku, zaniedbać coś»Zapuścić gospodarstwo, mieszkanie, ogród.
◊ Zapuścić włosy, zarost, brodę, wąsy «nie strzyc się, nie golić się, aby doprowadzić włosy, zarost do pożądanej długości»4. pot. «wprawić w ruch, uruchomić silnik, motor»Zapuścić motor.
zapuścić się - zapuszczać się «dotrzeć w głąb czegoś, zapędzić się dokądś»Zapuścić się w głąb lasu.
Słownik języka polskiego . 2013.