- zarządca
- m odm. jak ż II, DCMs. \zarządcacy; lm M. \zarządcacy, DB. \zarządcacówprzestarz. «ten, kto zarządza czymś; administrator»
Zarządca folwarku, majątku.
Słownik języka polskiego . 2013.
zarządca
Look at other dictionaries:
zarządca — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIIa, lm M. zarządcacy {{/stl 8}}{{stl 7}} ten, kto sprawuje zarząd; administrator : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zarządca dóbr, zarządca majątku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
administrator — m IV, DB. a, Ms. administratororze; lm M. administratororzy, DB. ów «osoba administrująca, zarządzająca czymś; zarządca» Energiczny, sprawny administrator. Administrator osiedla, gospodarstwa rolnego. Pełnić funkcję administratora. ∆ rel.… … Słownik języka polskiego
ban — m IV, DB. a, Ms. bannie; lm M. owie, DB. ów hist. «w średniowieczu: zarządca nadgranicznego okręgu wojskowego na Węgrzech, później namiestnik w Chorwacji (w okresie jej przynależności do Węgier); w Jugosławii (1929 1941 r.) zarządca prowincji»… … Słownik języka polskiego
majordom — m IV, DB. a, Ms. majordommie; lm M. owie, DB. ów hist. «w państwach frankońskich VII i VIII w.: zarządca dworu i dóbr królewskich; marszałek dworu, zarządca domów wielkopańskich» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
kwitek — Odprawić, odesłać kogoś z kwitkiem «nie załatwić czyjejś prośby, sprawy, odprawić kogoś z niczym»: (...) nowy zarządca Holdingu, odprawił niedawno z kwitkiem prezesa (...) który domagał się uruchomienia drugiej transzy pożyczki (...). Polityka… … Słownik frazeologiczny
pies — 1. pot. A to pies? «a to się nie liczy? nie ma znaczenia?» 2. pot. (Coś) goi się, zagoiło się na kimś jak na psie «czyjeś rany, zadrapania goją się szybko, łatwo»: Zerknęła raz jeszcze w moją stronę i dodała łagodniej: – do not worry... zagoi się … Słownik frazeologiczny
egzarcha — m odm. jak ż III, CMs. egzarcharsze; lm M. egzarchachowie, DB. egzarchachów 1. hist. «namiestnik cesarza Bizancjum w posiadłościach italskich i afrykańskich w VI i VII w.» 2. rel. «w kościele wschodnim (IV VI w.): biskup sprawujący władzę… … Słownik języka polskiego
eparch — m III, DB. a; lm M. owie, DB. ów 1. hist. «w cesarstwie wschodniorzymskim: zarządca eparchii jednostki administracyjnej» 2. rel. «w kościele greckowschodnim: metropolita, najstarszy biskup stojący na czele eparchii okręgu kościelnego» ‹gr.› … Słownik języka polskiego
gestor — m IV, DB. a, Ms. gestororze; lm M. gestororzy, DB. ów «zarządca, dysponent» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
hrabia — m, D. hrabiabiego (hrabiabi), C. hrabiabiemu (hrabiabi), B. hrabiabiego, W. hrabiabio, N. hrabiabią (hrabiabim), Ms. hrabiabi; lm M. hrabiabiowie, DB. hrabiabiów 1. «tytuł arystokratyczny; osoba nosząca ten tytuł» 2. «w czasach średniowiecznych w … Słownik języka polskiego
