- zatopić
- dk VIa, \zatopićpię, \zatopićpisz, \zatopićtop, \zatopićpił, \zatopićpiony - zatapiać ndk I, \zatopićam, \zatopićasz, \zatopićają, \zatopićaj, \zatopićał, \zatopićany1. «zanurzyć całkowicie, pogrążyć coś lub kogoś w wodzie (rzadziej w innej cieczy, w błocie, w bagnie), spowodować zatonięcie czegoś; utopić»
Zatopić statek nieprzyjaciela.
Zatopić broń w jeziorze.
Zatopić skrzynię w stawie.
Odsłonić ruiny zatopionego miasta.
◊ Zatopić w czymś lub w coś nóż, ostrze itp. «wbić w coś głęboko nóż, ostrze»◊ Zatopić w czymś lub w coś kły, zęby, paznokcie, szpony «wbić w coś kły, zęby, paznokcie, szpony; mocno ugryźć, mocno zadrapać»2. «zalać, pokryć coś całkowicie wodą»Rzeka zatopiła pola.
Zatopiona kopalnia.
przen.Las zatopiony we mgle.
3. techn. «zatkać, zamknąć otwór zwykle w różnego rodzaju przedmiotach szklanych lub metalowych (np. w probówkach, żarówkach itp.), zalewając go płynnym szkłem lub metalem»Zatopiony przewód w rurce.
zatopić się - zatapiać się «pogrążyć się w wodzie (rzadziej w innej cieczy, w bagnie)»Sieć zatopiła się w jeziorze.
◊ Zatopić się w lekturze, w pracy, w marzeniach, rozmyślaniach itp. «zająć się wyłącznie lekturą czegoś, jakąś pracą, pogrążyć się w marzeniach, rozmyślaniach, nie zwracając uwagi na otoczenie»
Słownik języka polskiego . 2013.