zdarzyć

dk VIb, \zdarzyćrzy, \zdarzyćrzył - zdarzać ndk I, \zdarzyćrza, \zdarzyćają, \zdarzyćał,

książk. «sprawić, zesłać (zwykle coś korzystnego); stać się przyczyną czegoś»

Czekał, co los zdarzy.

Traf, przypadek zdarzył, że był tam wówczas.

zdarzyć się - zdarzać się «wydarzyć się, przydarzyć się, trafić się»

Zdarzyła mu się przygoda.

Zdarzały się jeszcze dni słoneczne.

Był wesoły, co się nie zdarzało często.

Zdarzało mu się późno wracać do domu.

Nie zdarzyło się, żeby o czymś zapomniał.