zdarzenie

zdarzenie
n I, lm D. \zdarzenieeń
«to, co się zdarzyło, wydarzyło, zaszło, co się stało; wypadek, wydarzenie, zajście»

Doniosłe, dziwne, osobliwe, radosne, zabawne zdarzenie.

Przebieg, tło zdarzeń.

Okres obfitujący w zdarzenia.

◊ Ktoś, coś z prawdziwego zdarzenia «ktoś taki, jaki powinien być, poważny, solidny; coś takie, jakie powinno być, należyte, właściwe»
◊ Ktoś, coś z nieprawdziwego zdarzenia «ktoś bardzo dziwny, osobliwy; coś bardzo dziwacznego»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • zdarzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zdarzenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co się stało, zdarzyło, wydarzyło, zaszło; wypadek, wydarzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Radosne, nieoczekiwane zdarzenie. Przebieg zdarzeń. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zdarzenie — 1. Coś z prawdziwego zdarzenia «o czymś, co jest takie jak powinno być, spełnia wszystkie wymagania, oczekiwania, dobrze funkcjonuje»: Trudno dziś znaleźć kawiarnię bądź herbaciarnię z prawdziwego zdarzenia. Wprost 940/2000. Śląsk ma szansę stać… …   Słownik frazeologiczny

  • zmyłka — Zdarzenie lub uwaga mające na celu zmylenie, wprowadzenie w błą, i odwrócenie uwagi Eng. A fact or remark which is intended to mislead, especially to draw people s attention away from the main point …   Słownik Polskiego slangu

  • prawdziwy — Coś z prawdziwego zdarzenia zob. zdarzenie 1. Ktoś z prawdziwego zdarzenia zob. zdarzenie 2 …   Słownik frazeologiczny

  • brzemienny — brzemiennynni książk. «obciążony, naładowany czym; ciężki» Wozy brzemienne zbożem. ∆ Kobieta brzemienna «kobieta ciężarna (w ciąży)» ◊ Atmosfera, chwila, epoka itp. brzemienna w co (np. w wypadki, wydarzenia), rzad. czym (np. klęskami) «atmosfera …   Słownik języka polskiego

  • historia — ż I, DCMs. historiarii; lm D. historiarii (historiaryj) 1. «dzieje, proces rozwoju życia społecznego lub przyrody, przebieg wydarzeń; nauka o dziejach» Historia Polski. Historia Ziemi. Historia filozofii, nauki, sztuki, literatury. Znajomość… …   Słownik języka polskiego

  • kazus — m IV, D. u, Ms. kazussie; lm M. y przestarz. «zdarzenie, przypadek, traf, zwłaszcza niespodziewane, nieprzyjemne zdarzenie, niekorzystny zbieg okoliczności» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • przejście — n I 1. rzecz. od przejść. 2. lm D. przejść «miejsce, przez które można przejść; przesmyk, ścieżka, droga» Szerokie, wąskie przejście. Podziemne, ukryte przejście. Zagrodzić przejście. Usunąć się z przejścia. Zrobić komuś przejście …   Słownik języka polskiego

  • przypadek — m III, N. przypadekdkiem; lm M. przypadekdki 1. D. przypadekdku «zdarzenie, zjawisko, których się nie da przewidzieć na podstawie znanych praw naukowych i doświadczenia; zdarzenie niespodziewane, zrządzenie losu, zbieg okoliczności, traf» Czysty …   Słownik języka polskiego

  • życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”