zdziczeć

zdziczeć: dk III, \zdziczećeję, \zdziczećejesz, \zdziczećej, \zdziczećczał, \zdziczećeli, \zdziczećczały, \zdziczećczali

1. «stać się dzikim, wrócić do stanu natury, do stanu pierwotnego»

Kwiaty i drzewa zdziczały bez uprawy.

Zdziczały kot, pies.

2. «stać się srogim, okrutnym; stracić cechy człowieka cywilizowanego wskutek utraty kontaktu z cywilizacją; stać się wyrazem takiego stanu, takich cech»

Zdziczeć mieszkając na odludziu.

Zdziczały morderca.

Zdziczały tyran.

Zdziczałe instynkty, obyczaje.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

zdziczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podziczeć — dk III, podziczećeje, podziczećczał, podziczećeli, podziczećczały, podziczećczali przestarz. dziś rzad. «o wielu roślinach: stać się dzikim; zdziczeć» Drzewa, krzewy podziczały. przen. «o wielu osobach: stracić cechy człowieka cywilizowanego,… … Słownik języka polskiego
zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie … Słownik języka polskiego
dziczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziczećeję, dziczećeje, dziczećczał, dziczećczeli {{/stl 8}}– zdziczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabierać cech dzikości, wracać do pierwotnego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic Dictionaries and Encyclopedias