- zepsucie
- n I1. rzecz. od zepsuć.2. «upadek moralności, rozwiązłość obyczajów»
Skutki zepsucia.
Ulegać, opierać się zepsuciu.
Słownik języka polskiego . 2013.
zepsucie
Look at other dictionaries:
zepsucie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zepsuć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} upadek, rozwiązłość obyczajów, rozkład moralny; demoralizacja :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
awaria — ż I, DCMs. awariarii; lm D. awariarii (awariaryj) 1. «uszkodzenie, zepsucie się maszyny, urządzenia technicznego itp., uniemożliwiające lub ograniczające użytkowanie danego obiektu» Awaria silnika. Awaria sieci elektrycznej, gazowej,… … Słownik języka polskiego
defiguracja — ż I, DCMs. defiguracjacji; lm D. defiguracjacji (defiguracjacyj) «zepsucie kształtu; deformacja, zniekształcenie» Defiguracja architektoniczna. Defiguracja budowli, rzeźby, zabytku architektonicznego. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
demoralizacja — ż I, DCMs. demoralizacjacji, blm «proces odchodzenia od obowiązujących wartości moralnych, przejawiający się w przestępczości, korupcji, wykolejeniu jednostek; stan upadku moralności, zepsucie; rozluźnienie dyscypliny, karności» Zapobiegać… … Słownik języka polskiego
deprawacja — ż I, DCMs. deprawacjacji, blm «pozbawianie zasad moralnych; demoralizacja, zepsucie obyczajów, deprawowanie» Zapobiegać deprawacji. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
gangrena — ż IV, CMs. gangrenanie, blm med. «gnicie tkanek w żywym organizmie spowodowane przez saprofitujące bakterie gnilne; zgorzel» przen. «upadek moralny, zepsucie, zgnilizna moralna» ‹łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
gorszyć — ndk VIb, gorszyćszę, gorszyćszysz, gorsz, gorszyćszył, gorszyćszony «wywierać zły, demoralizujący wpływ; powodować zepsucie, zgorszenie; wywoływać oburzenie» Gorszyć kogoś swoim zachowaniem, postępowaniem. Czyjeś zachowanie gorszy kogoś. gorszyć… … Słownik języka polskiego
obyczaj — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «powszechnie przyjęty, umowny, najczęściej utwierdzony tradycją sposób postępowania w danych okolicznościach, właściwy pewnej grupie ludzi, charakterystyczny dla danego terenu, okresu itp.; zwyczaj» Dawny, ludowy,… … Słownik języka polskiego
rozłożyć — dk VIb, rozłożyćżę, rozłożyćżysz, rozłożyćłóż, rozłożyćżył, rozłożyćżony rozkładać ndk I, rozłożyćam, rozłożyćasz, rozłożyćają, rozłożyćaj, rozłożyćał, rozłożyćany 1. «rozprostować, rozpostrzeć coś złożonego; położyć na czymś rozpościerając;… … Słownik języka polskiego
zgnilizna — ż IV, CMs. zgniliznaiźnie, blm 1. «zgniła, gnijąca substancja; gnicie, rozkład» Woń, zaduch zgnilizny. przen. «demoralizacja, zepsucie, upadek moralny» Zgnilizna moralna. Zgnilizna świata przestępczego. 2. ogr. leśn. «choroba roślin wywołana… … Słownik języka polskiego
