- zestroić
- dk VIa, \zestroićstroję, \zestroićstroisz, \zestroićstrój, \zestroićił, \zestroićstrojony - zestrajać ndk I, \zestroićam, \zestroićasz, \zestroićają, \zestroićaj, \zestroićał, \zestroićany«złączyć, zespolić coś z czymś w jedną, harmonijną całość; zharmonizować, skoordynować, jednolicie nastroić (instrumenty)»
Zestroić nowe osiedle z otoczeniem.
Zestroić treść utworu z formą.
Zestroić skrzypce z wiolonczelami.
zestroić się - zestrajać się «dostosować się wzajemnie, zespolić się w harmonijną całość; zharmonizować się»Poszczególne głosy idealnie się zestroiły.
Słownik języka polskiego . 2013.