zeźlić

zeźlić
dk VIa, \zeźlićźlę, \zeźlićźlisz, \zeźlićźlij, \zeźlićźlił, \zeźlićźlony
pot. «rozgniewać, rozzłościć kogoś»

Zeźliło go takie postępowanie.

zeźlić się, pot. «wpaść w złość, rozgniewać się, rozzłościć się»

Zeźlił się na kolegę.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zeźlić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zeźlićlę, zeźlićli, zeźlićlij, zeźlićlony {{/stl 8}}{{stl 7}} rozgniewać, zdenerwować kogoś, rozzłościć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zeźlił go wynik meczu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zeźlić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozzłościć się; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zeźlić się na wszystkich, na kogoś. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”