zgarniać
Look at other dictionaries:
zgarniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zgarniaćam, zgarniaća, zgarniaćają, zgarniaćany {{/stl 8}}– zgarnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, zgarniaćnę, zgarniaćnie, zgarniaćnij, zgarniaćnął, zgarniaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgarniać — Zarabiać określoną sumę pieniędzy Eng. To earn a specific amount of money, especially as a salary … Słownik Polskiego slangu
zgarnąć — dk Va, zgarnąćnę, zgarnąćniesz, zgarnąćnij, zgarnąćnął, zgarnąćnęła, zgarnąćnęli, zgarnąćnięty zgarniać ndk I, zgarnąćam, zgarnąćasz, zgarnąćają, zgarnąćaj, zgarnąćał, zgarnąćany 1. «zebrać coś razem, zsunąć do siebie, zgromadzić w jednym… … Słownik języka polskiego
zgrabiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zgrabiaćam, zgrabiaća, zgrabiaćają, zgrabiaćany {{/stl 8}}– zgrabić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zgrabiaćbię, zgrabiaćbi, zgrabiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zgarniać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
огарновать — окружить (крепость, армию) (Шолохов). Связано с польск. ogarnąc охватить , укр. пригортати подгребать, прижимать , горнути сгребать , болг. при гърна прижимаю к себе, обнимаю , сербохорв. гр̏ħе̑м, гр̏тати сгребать , гр̏нути литься (о людской… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
chciwie — chciwieej przysłów. od chciwy Chciwie zgarniać pieniądze. Chciwie przysłuchiwać się czemuś … Słownik języka polskiego
grabić — ndk VIa, grabićbię, grabićbisz, grab, grabićbił, grabićbiony 1. «wyrównywać grabiami powierzchnię ziemi lub zgarniać siano, zżęte zboże, śmieci itp.; zgrabiać» Grabić liście pod drzewami. Grabić grządki w ogródku. 2. «zabierać komuś bezprawnie… … Słownik języka polskiego
lewa — ż IV, CMs. lewawie; lm D. lew «karty wzięte jednorazowo przez przebicie kart uczestników gry» Brać, zgarniać lewy. Odkładać, liczyć lewy. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
mieść — ndk XI, miecie, miótł, miotła, mieciony z podmiotem nieos., książk. «rzucać czymś drobnym, miałkim, sypkim; zgarniać, zmiatać coś z jakiejś powierzchni, pędzić po niej coś drobnego, sypkiego» Zawierucha miecie śniegiem w twarz. Wiatr miótł… … Słownik języka polskiego
szufelka — ż III, CMs. szufelkalce; lm D. szufelkalek «mała szufla; wklęsła łopatka o wysokich brzegach; zawartość takiej łopatki» Zgarniać, zmiatać śmieci na szufelkę. Wsypać do pieca szufelkę węgla … Słownik języka polskiego
