- zgładzić
- dk VIa, \zgładzićdzę, \zgładzićdzisz, zgładź, \zgładzićdził, \zgładzićdzonyksiążk. «pozbawić kogoś życia; zabić, zamordować»
Słownik języka polskiego . 2013.
zgładzić
Look at other dictionaries:
zgładzić — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}gładzić II {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgładzić II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zgładzićdzę, zgładzićdzi, zgładzićdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} zadać komuś gwałtowną… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgładzić — kogoś, coś z powierzchni ziemi zob. powierzchnia 3 … Słownik frazeologiczny
gładzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gładzićdzę, gładzićdzi, gładź, gładzićdzony {{/stl 8}}– pogładzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} dotykać czegoś ręką ruchem posuwistym w sposób delikatny, pieszczotliwy; głaskać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
powierzchnia — ż I, DCMs. powierzchniani; lm D. powierzchniani 1. «zewnętrzna, wierzchnia strona czegoś» Gładka, szorstka, chropowata, równa, falista, pomarszczona powierzchnia. Śliska powierzchnia jezdni. Szklista powierzchnia śniegu. Powierzchnia skał, głazów … Słownik języka polskiego
sprzątać — ndk I, sprzątaćam, sprzątaćasz, sprzątaćają, sprzątaćaj, sprzątaćał, sprzątaćany sprzątnąć dk Va, sprzątaćnę, sprzątaćniesz, sprzątaćnij, sprzątaćnął, sprzątaćnęła, sprzątaćnęli, sprzątaćnięty, sprzątaćnąwszy 1. «doprowadzać coś do porządku,… … Słownik języka polskiego
świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po … Słownik języka polskiego
uziemić — dk VIa, uziemićmię, uziemićmisz, uziem, uziemićmił, uziemićmiony uziemiać ndk I, uziemićam, uziemićasz, uziemićają, uziemićaj, uziemićał, uziemićany «połączyć części urządzenia elektrycznego z ziemią za pomocą przewodu zakończonego elementem… … Słownik języka polskiego
wygubić — dk VIa, wygubićbię, wygubićbisz, wygubićgub, wygubićbił, wygubićbiony książk. «wyniszczyć kogoś biologicznie, wybić, wymordować, zgładzić; w stosunku do zwierząt: wytępić» Epidemie wygubiły całe miasta. Wygubić insekty domowe … Słownik języka polskiego
