- zgromić
- dk VIa, \zgromićmię, \zgromićmisz, zgrom, \zgromićmił, \zgromićmiony«ostro upomnieć, złajać, skarcić»
Zgromić hałasujące dzieci.
◊ Zgromić kogoś wzrokiem, spojrzeniem «ostro, karcąco spojrzeć na kogoś»
Słownik języka polskiego . 2013.
zgromić
Look at other dictionaries:
zgromić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gromić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gromić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, gromićmię, gromićmi, gromićmiony {{/stl 8}}– zgromić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtownie, z oburzeniem, najczęściej bezpośrednio krytykować czyjeś złe zachowanie, postawę; ganić, karcić … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przejechać — dk, przejechaćjadę, przejechaćjedziesz, przejechaćjedź, przejechaćał, przejechaćany przejeżdżać ndk I, przejechaćam, przejechaćasz, przejechaćają, przejechaćaj, przejechaćał, przejechaćany 1. «jadąc przebyć jakąś drogę, przestrzeń» Przejechać… … Słownik języka polskiego
spiorunować — dk IV, spiorunowaćnuję, spiorunowaćnujesz, spiorunowaćnuj, spiorunowaćował, spiorunowaćowany 1. rzad. «obezwładnić, porazić kogoś jak piorunem» ◊ Spiorunować kogoś wzrokiem, spojrzeniem «spojrzeć na kogoś groźnie, karcąco, z naganą; zgromić… … Słownik języka polskiego
