złośnica

złośnica
ż II, DCMs. \złośnicacy; lm D. \złośnicaic
«kobieta łatwo wpadająca w złość, często się złoszcząca»

Okropna złośnica.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • złośnica — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIc {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta złośnik {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Yoshihiro Tatsumi — (辰巳 ヨシヒロ) is a mangaka who is widely credited with starting the gekiga style of alternative comics in Japan, having allegedly coined the term in 1957. Tatsumi was born in Osaka, Japan in 1935.His work has been translated into many languages, and… …   Wikipedia

  • Очаровательная проказница (фильм) — Очаровательная проказница / Прекрасная спорщица La Belle Noiseuse Жанр драма Режиссёр Жак Риветт В главных ролях …   Википедия

  • Прекрасная спорщица — Очаровательная проказница / Прекрасная спорщица La Belle Noiseuse Жанр драма Режиссёр Жак Риветт В главных ролях …   Википедия

  • Прекрасная спорщица (фильм) — Очаровательная проказница / Прекрасная спорщица La Belle Noiseuse Жанр драма Режиссёр Жак Риветт В главных ролях …   Википедия

  • awanturnica — ż II, DCMs. awanturnicacy; lm D. awanturnicaic 1. «kobieta skłonna do kłótni, awantur, intryg; złośnica» Poskromić małą awanturnicę. 2. przestarz. «kobieta prowadząca burzliwy tryb życia, nie licząca się z przyjętymi w danym środowisku normami… …   Słownik języka polskiego

  • choleryczka — ż III, CMs. choleryczkaczce; lm D. choleryczkaczek «kobieta o usposobieniu cholerycznym; złośnica» …   Słownik języka polskiego

  • diabełek — m III, DB. diabełekłka, N. diabełekłkiem; lm M. diabełekłki, DB. diabełekłków «zły duch, złośliwy duszek; diablę, diablik, chochlik» Wyrzeźbił rogatego diabełka. przen. «o dziecku, o kimś niedorosłym: złośnik (złośnica), trzpiot, figlarz… …   Słownik języka polskiego

  • furiatka — ż III, CMs. furiatkatce; lm D. furiatkatek «kobieta chora psychicznie, ulegająca atakom furii; potocznie: kobieta łatwo wpadająca w gniew, złośnica, wariatka» …   Słownik języka polskiego

  • jędza — ż II, DCMs. jędzadzy; lm D. jędz 1. «postać z bajki uosabiająca zło; baba jaga, wiedźma» Baba jędza. 2. «kłótliwa, dokuczliwa kobieta; złośnica, sekutnica» Stara, złośliwa jędza. Wstrętna jędza …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”