zmieść — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zmiatać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozmiatać — dk I, pozmiataćam, pozmiataćasz, pozmiataćają, pozmiataćaj, pozmiataćał, pozmiataćany 1. «zmieść (szczotką, miotłą) wiele czegoś, jedno po drugim, zmieść coś z wielu miejsc» Pozmiatać ścinki z podłogi. 2. pot. «zjeść wiele czegoś szybko, z… … Słownik języka polskiego
zmiatać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zmiataćam, zmiataća, zmiataćają, zmiataćany {{/stl 8}}– zmieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, zmiotę, zmiecie, zmieć, zmiótł, zmiotła, zmietli, zmieciony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
kruszynka — ż III, CMs. kruszynkance; lm D. kruszynkanek zdr. od kruszyna (tylko w zn. 1 i 2) a) w zn. 1: Zmieść kruszynki ciasta ze stołu. b) w zn. 2: Kruszynka płakała całą noc … Słownik języka polskiego
okruch — m III, D. a ( u); lm M. y zwykle w lm «drobny odkruszony kawałeczek czegoś; odłamek, okruszyna» Okruchy ciasta. Okruchy złota, bursztynu. Nie zostało ani okrucha chleba. Zmieść ze stołu okruchy. przen. Okruchy łaski, prawdy … Słownik języka polskiego
okruszek — m III, D. okruszekszka, N. okruszekszkiem; lm M. okruszekszki, D. okruszekszków zdr. od okruch Zjadł bułkę do ostatniego okruszka. Zmieść okruszki z obrusa … Słownik języka polskiego
okruszynka — ż III, CMs. okruszynkance; lm D. okruszynkanek zdr. od okruszyna Zmieść okruszynki ze stołu. Nie zostało ani okruszynki ciasta … Słownik języka polskiego
omieść — dk XI, omiotę, omieciesz, omieć, omiótł, omiotła, omietli, omieciony omiatać ndk I, omieśćam, omieśćasz, omieśćają, omieśćaj, omieśćał, omieśćany «usunąć, zebrać, zmieść kurz, śmieci itp., oczyścić coś ze śmieci, kurzu itp.; zamieść» Omieść kurz … Słownik języka polskiego
podmieść — dk XI, podmieśćmiotę, podmieśćmieciesz, podmieśćmieć, podmieśćmiótł, podmieśćmiotła, podmieśćmietli, podmieśćmieciony, podmieśćmiótłszy podmiatać ndk I, podmieśćam, podmieśćasz, podmieśćają, podmieśćaj, podmieśćał, podmieśćany 1. «zmieść, zgarnąć … Słownik języka polskiego
