Zmieścić wszystkie rzeczy w jednej walizce.
Sala zmieściła kilkaset osób.
Książki zmieściły się na jednej półce.
Wszyscy zmieścili się w samochodzie.
przen. Zmieścić się w wyznaczonym czasie.
Słownik języka polskiego . 2013.
zmieścić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zmieszczę, zmieścićści, zmieść {{/stl 8}}{{stl 7}} dać czemuś wystarczająco dużo miejsca, zapewnić czemuś miejsce; pomieścić, zawrzeć coś gdzieś lub w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Autokar zmieścił kilkadziesiąt… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zmieścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zająć jakąś przestrzeń, miejsce; pomieścić się gdzieś, w czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie zmieściła się w nową sukienkę. Uczniowie zmieścili się w jednej sali. {{/stl 10}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mieścić — ndk VIa, mieszczę, mieścićcisz, mieścićcił «mieć w sobie, zawierać, obejmować; móc zawrzeć, zmieścić» Budynek mieścił pokoje mieszkalne, szopy i stajnie. Kredens mieścił całą domową porcelanę. Sala mieści około stu osób. mieścić się «zajmować… … Słownik języka polskiego
pomieścić — dk VIa, pomieścićmieszczę, pomieścićcisz, pomieścićmieść, pomieścićcił, pomieścićmieszczony rzad. pomieszczać ndk I, pomieścićam, pomieścićasz, pomieścićają, pomieścićaj, pomieścićał, pomieścićany 1. zwykle dk «zapewnić dostateczną lub określoną… … Słownik języka polskiego
kieszonkowy — «mogący się zmieścić w kieszeni, noszony w kieszeni; mały, podręczny» Kalendarzyk kieszonkowy. Latarka kieszonkowa. Lusterko kieszonkowe. ∆ Edycja, seria kieszonkowa, wydawnictwo kieszonkowe, słownik kieszonkowy; format kieszonkowy «edycja, seria … Słownik języka polskiego
łopata — ż IV, CMs. łopataacie; lm D. łopataat 1. «ręczne narzędzie składające się z szerokiego, najczęściej prostokątnego kawałka grubej blachy osadzonej na drewnianym trzonku; służy do kopania, uprawy ziemi, przerzucania materiałów sypkich itp.; rydel,… … Słownik języka polskiego
łopatka — ż III, CMs. łopatkatce; lm D. łopatkatek 1. «mała łopata, najczęściej zabawka dziecinna; także: rodzaj szufelki lub niewielkiej łyżeczki w kształcie łopaty; ilość materiału mogąca zmieścić się na łopatce» Dziecko bawiło się łopatką i wiaderkiem.… … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
niepakowny — «taki, w którym niewiele rzeczy można zmieścić, zapakować» Niepakowny plecak, tornister … Słownik języka polskiego
objąć — dk Xc, obejmę, obejmiesz, obejmij, objął, objęła, objęli, objęty, objąwszy obejmować ndk IV, objąćmuję, objąćmujesz, objąćmuj, objąćował, objąćowany 1. «otoczyć ramionami, rękami; ogarnąć» Objąć kogoś wpół. Objąć kogoś za szyję. ◊ Objąć kogoś,… … Słownik języka polskiego
