zowąd — zowąd* {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ni stąd, ni zowąd {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zowąd — 1. Ni stąd, ni zowąd «z niewyjaśnionych, z nieznanych powodów; niespodziewanie»: Róża odłożyła robotę i ni stąd, ni zowąd rozpłakała się. M. Kuncewiczowa, Cudzoziemka. 2. Stąd i zowąd «zewsząd, i z tego, i z innego miejsca»: W kącie siedziało… … Słownik frazeologiczny
ni stąd, ni zowąd — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co ni z tego, ni z owego: Ni stąd, ni zowąd zaczęli się kłócić. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stąd — Dwa kroki stąd, o dwa kroki stąd zob. dwa 1. Ni stąd, ni zowąd zob. zowąd 1. Stąd i zowąd zob. zowąd 2 … Słownik frazeologiczny
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
ni — 1. «spójnik łączący zaprzeczone równorzędne człony zdania lub zdania współrzędne, zwykle powtórzony przed każdym z członów łączonych» Nie mieć ciszy ni spokoju. Nie mieć pieniędzy ni rozgłosu. Powiedział coś ni do siebie, ni do nich. Widzieć coś… … Słownik języka polskiego
pięć — m. os. pięciu; DCMs. pięciu, N. pięcioma, pięciu 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 5» Pięć minut. Pięć godzin lekcyjnych. Pięć lat więzienia. W pokoju było pięciu mężczyzn. Pięć razy coś robić. Nie mam pięciu złotych reszty. Pojechał z… … Słownik języka polskiego
proca — ż II, DCMs. procacy; lm D. proc 1. «widełki z przymocowanymi do nich gumkami, połączonymi kawałkiem skóry; używane przez chłopców do strzelania kamykami» Naciągnąć procę. Strzelić kamykiem z procy. 2. «myśliwska i bojowa broń miotająca, złożony… … Słownik języka polskiego
stąd — «zaimek przysłówkowy zastępujący wyrazy (wyrażenia) oznaczające określenia miejsca, przyczynę, powód, źródło czegoś itp.» a) «z tego miejsca» Stąd do miasta niedaleko. O kilometr stąd jest rzeka. Nie oddalaj się stąd. ◊ Stąd dotąd «od tego… … Słownik języka polskiego
uciecha — ż III, CMs. uciechaesze 1. blm «uczucie wywołane pomyślnymi albo zabawnymi okolicznościami, czymś, co cieszy, bawi; radość, zadowolenie» Klaskać z uciechy. Pies popiskuje z uciechy. Zrobić coś dla uciechy. Sprawić, zrobić komuś uciechę. Fiknął… … Słownik języka polskiego