zręczny

zręczny
\zręcznyni, \zręcznyniejszy
1. «sprawny fizycznie, zwinny, zgrabny; świadczący o czyjejś sprawności fizycznej»

Zręczna dziewczyna.

Zręczna postać.

Chłopiec zręczny do stolarki.

Zręczne ręce.

Zręczne ruchy.

2. «umiejący tak postępować, aby osiągnąć jakieś korzyści; sprytny, układny, przebiegły»

Zręczny dyplomata, polityk.

Zręczny przeciwnik.

3. «będący objawem, wyrazem czyjegoś sprytu, czyjejś przebiegłości, biegłości, znajomości czegoś»

Zręczna odpowiedź.

Zręczne posunięcie, pochlebstwo.

Zręczna polityka.

Zręczny wiersz.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zręczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, zręcznyni, zręcznyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawny fizycznie; zwinny, zgrabny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zręczny sportowiec. Zręczna dziewczynka. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bon mot — [wym. bą mo] m IV, D. bon motu, Ms. bon mocie; lm M. bon moty (pisane czasem: bonmot, bon mot) «zręczny zwrot, zwięzłe powiedzenie; trafny dowcip» Nie zależy mi na bon motach i efekciarskich błyskach. ‹fr.› …   Słownik języka polskiego

  • celny — I celnyni, celnyniejszy 1. «trafiający w cel, do celu» Celny rzut, strzał. Celne uderzenie. Celna broń. Celny strzelec. 2. «trafiający w sedno; trafny, udany, zręczny» Celny dowcip. Celne powiedzenie …   Słownik języka polskiego

  • cięty — cięci imiesł. bierny czas. ciąć (p.) cięty w użyciu przym. 1. «umiejący się odciąć; dowcipny, zjadliwy, ostry» Cięty pisarz, satyryk. Cięty dowcip, artykuł. Cięty język. Cięte pióro. Cięta odpowiedź. 2. pot. «zagniewany, zły na kogoś, na coś» …   Słownik języka polskiego

  • dyplomata — m odm. jak ż IV, CMs. dyplomataacie; lm M. dyplomataaci, DB. dyplomatatów «mąż stanu zajmujący się polityką zagraniczną państwa, członek placówki lub misji dyplomatycznej» przen. «człowiek zręczny w postępowaniu, taktowny, układny» ‹łac. z gr.› …   Słownik języka polskiego

  • dyplomatyczny — dyplomatycznyni 1. «dotyczący dyplomacji, odnoszący się do dyplomacji lub dyplomatów, należący do dyplomacji» Stosunki dyplomatyczne. Przedstawiciele dyplomatyczni. Wiza, nota dyplomatyczna. Służba dyplomatyczna. Kariera dyplomatyczna. Język… …   Słownik języka polskiego

  • fertyczny — fertycznyni «żwawy, zwinny, ruchliwy, zgrabny, zręczny» Fertyczna dziewczyna. Fertyczne podskoki. ‹niem.› …   Słownik języka polskiego

  • gibki — gibcy «giętki, sprężysty, zwinny, zręczny» Gibka kibić, gibkie ruchy. Gibcy młodzieńcy …   Słownik języka polskiego

  • gracki — grackiccy przestarz. «dzielny, zręczny, chwacki» Gracki chłopak, młodzian …   Słownik języka polskiego

  • gracz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) 1. «człowiek biorący udział w grze towarzyskiej, sportowej, hazardowej» Dobry, doskonały gracz w kręgle, w szachy, w piłkę nożną. Nałogowy, namiętny gracz karciany. Gracze klubu „Spójnia . przen. «o kimś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”