chować

ndk I, \chowaćam, \chowaćasz, \chowaćają, \chowaćaj, \chowaćał, \chowaćany

1. «kłaść, umieszczać w miejscu zakrytym, zamkniętym, osłoniętym, bezpiecznym; przechowywać»

Chować pieniądze do portfela, chustkę do kieszeni.

Chować listy w biurku, bieliznę w szafie.

◊ Chować sprawę pod sukno «odkładać, odwlekać sprawę»

◊ książk. Chować miecz do pochwy «zaprzestawać wojny, walki»

2. «trzymać w ukryciu; ukrywać»

Chować cukierki przed dziećmi.

Chować tajemnicę przed mężem.

Chować zbiega w kryjówce.

◊ Chować coś pod korcem «ukrywać coś, starać się coś zataić»

3. «wsuwać, wciskać»

Chować głowę w poduszkę, w kołnierz.

◊ Chować głowę w piasek «udawać, że się czegoś nie widzi, o czymś nie wie; uchylać się od czegoś; tchórzyć»

4. «wychowywać»

Chować dzieci na porządnych ludzi.

5. «utrzymywać, żywić, pielęgnować zwierzęta domowe»

Chować świnie, drób, bydło.

6. «składać do grobu; grzebać»

Chować umarłych.

Chowano ją w dębowej trumnie.

7. książk. «zachowywać, żywić; utrzymywać, mieć»

Chować gniew, żal, urazę do kogoś.

Chować pamięć o czymś.

Chować coś w pamięci, w tajemnicy.

chować się

1. «ukrywać się, kryć się, chronić się; znikać»

Chować się do schronu.

Chować się przed policją.

Chować się w cień.

Dzieci chowały się, inne szukały.

Słońce chowa się za lasem.

2. «być wychowywanym; wychowywać się»

Sierota chowała się u dziadków.

3. «o dzieciach i zwierzętach: rosnąć, rozwijać się; pozostawać przy życiu»

Dzieci chowały im się zdrowo.

Z gromadki kociąt chowało się tylko jedno.

Drób jej się nie chował.

4. «z czasownikami: kazać, polecić itp.: być grzebanym, chowanym po śmierci»

W testamencie polecił się chować w rodzinnej wsi.

Kazała się chować w białej sukni.