- zwijać
- ndk I, \zwijaćam, \zwijaćasz, \zwijaćają, \zwijaćaj, \zwijaćał, \zwijaćany - zwinąć dk Vb, \zwijaćnę, \zwijaćniesz, zwiń, \zwijaćnął, \zwijaćnęła, \zwijaćnęli, \zwijaćnięty, \zwijaćnąwszy1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np. nitki, sznurka, przez skręcanie, rolowanie; nawijać, motać coś»
Zwijać nici, przędzę, sznurek, linę.
Zwijać żagle.
Zwinąć żyłkę wędkarską.
Zwinąć dywan, chodnik w rulon.
Zwinąć bawełnę, wełnę w kłębek.
Zwinąć wstążkę na szpulkę.
Papier zwinięty w rolkę.
∆ Zwinąć dłoń w trąbkę «podwinąć, zagiąć palce dłoni tworząc z niej rurkę, trąbkę»∆ Zwijać włosy w kok, węzeł «układać, upinać włosy w kok, węzeł»◊ Zwinąć chorągiewkę (rzadziej: żagle) «wycofać się, zrezygnować z czegoś, zmienić decyzję, zdanie»◊ pot. Zwijać manatki «pakować się, szykować się do odejścia, do odjazdu; zabierać się»2. «likwidować, rozwiązywać, kasować, zamykać coś»Zwijać obóz.
Zwinąć interesy.
Zwijać stoiska handlowe, stragany na targu.
∆ Zwijać front «wycofywać wojsko z linii frontu»zwijać się - zwinąć się1. «przybierać kształt kuli, kłębka, rulonu, spirali itp., skręcać się dokoła swej osi»Papier zwijał się w rulon.
Włosy zwijały się w loki.
Sałata zwinęła się w główki.
◊ Zwinąć się w kłębek «o niektórych zwierzętach, zwłaszcza o kocie: położyć się tak, żeby głowa stykała się z tylnymi nogami; czasem żartobliwie o człowieku: położyć się na boku z podgiętymi ku brodzie kolanami»◊ Zwijać się z bólu «kurczyć się, kulić się wskutek silnego bólu»2. częściej ndk «poruszać się szybko, żwawo, energicznie, robić coś sprawnie, zręcznie; uwijać się, krzątać się»Zwijać się cały dzień, bez przerwy, bez ustanku.
Zwijała się od rana koło kuchni.
◊ pot. Zwijać się jak mucha w ukropie «robić coś bardzo szybko, gorączkowo; bardzo się śpieszyć»3. pot. «pakować się, zbierać, pakować swoje rzeczy»Zwinął się szybko i wyjechał.
Słownik języka polskiego . 2013.