zwyciężać

ndk I, \zwyciężaćam, \zwyciężaćasz, \zwyciężaćają, \zwyciężaćaj, \zwyciężaćał, \zwyciężaćany - zwyciężyć dk VIb, \zwyciężaćżę, \zwyciężaćżysz, \zwyciężaćcięż, \zwyciężaćżył, \zwyciężaćżony

1. «odnosić zwycięstwo; pokonywać kogoś, coś w walce, we współzawodnictwie, w rywalizacji; wygrywać, tryumfować»

Zwyciężyć nieprzyjaciela, wroga.

Zwyciężyć groźnego rywala.

Zwyciężać w bitwie, w boju, na polu walki.

Zwyciężyć w meczu, w turnieju szachowym, w zapasach.

Zwyciężyć w wyborach.

Zwyciężyć po ciężkiej walce, po długich zmaganiach.

przen.

Głos rozsądku zwyciężył.

Opinia większości zwyciężyła.

Dobro zwycięża zło.

2. «opanowywać coś z wysiłkiem, z trudem; przezwyciężać, przemagać, przełamywać, zwalczać»

Zwyciężać chorobę, nałóg, senność.

Zwyciężyć tremę, własną słabość, wrodzoną nieśmiałość.