- zzuć
- dk Xa, zzuję, zzujesz, zzuj, zzuł, zzuty - zzuwać ndk I, \zzućam, \zzućasz, \zzućają, \zzućaj, \zzućał, \zzućany«zdjąć z nóg (obuwie)»
Zzuć buty.
Słownik języka polskiego . 2013.
zzuć
Look at other dictionaries:
zżuć — dk Xa, zżuję, zżujesz, zżuj, zżuł, zżuty «żując, dokładnie pogryźć» Zżuć skórkę chleba … Słownik języka polskiego
tələzzüc — ə. yapışma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
zzuwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zzuwaćam, zzuwaća, zzuwaćają, zzuwaćany {{/stl 8}}– zzuć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, zzuję, zzuje, zzuty {{/stl 8}}{{stl 7}} zdejmować z nóg obuwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zzuć buty. Zzuwał z trudem gumiaki.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
изуть — разуться , др. русск. изути (Пов. врем. лет), сербохорв. ѝзути, словен. izuti, чеш. zouti sе, слвц. zut᾽, польск. zzuc. Из *jьz uti (ср. ниже обуть, обувь, разуть), родственно лит. aũti, aunù надевать обувь , išaũti разуть , лат. ехuō… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… … Słownik języka polskiego
dożuć — dk Xa, dożućżuję, dożućżujesz, dożućżuj, dożućżuł, dożućżuty dożuwać ndk I, dożućam, dożućasz, dożućają, dożućaj, dożućał, dożućany «dokończyć żucia, zżuć wszystko, do reszty» Dożuł do końca kęs chleba … Słownik języka polskiego
pożuć — dk Xa, pożućżuję, pożućżujesz, pożućżuj, pożućżuł, pożućżuty 1. «zżuć, przeżuć, pogryźć» Pożuł całkiem skórkę od chleba. 2. «spędzić pewien czas żując coś» Pożuła trochę gumę i wypluła ją … Słownik języka polskiego
rozzuć — dk Xa, rozzućzuję, rozzućzujesz, rozzućzuj, rozzućzuł, rozzućzuty rozzuwać ndk I, rozzućam, rozzućasz, rozzućają, rozzućaj, rozzućał, rozzućany, przestarz. «zdjąć (komuś) obuwie» Rozzuć dziecko, rannego. ∆ Rozzuć buty, obuwie «zdjąć z nóg obuwie; … Słownik języka polskiego
zezuć — dk IX, zezućzuję, zezućzujesz, zezućzuj, zezućzuł, zezuty rzad. → zzuć … Słownik języka polskiego
izuti — ìzuti (što) svrš. <prez. ȉzujēm, pril. pr. ūvši, imp. ìzūj, prid. rad. ìzuo/ìzula ž, prid. trp. izùven/ȉzūt> DEFINICIJA skinuti obuću, cipelu, čizmu itd. s noge, opr. obuti ETIMOLOGIJA iz + prasl. *uti (strus. izuti, polj. zzuć), lit. auti … Hrvatski jezični portal
