żeglarek

żeglarek
m III, DB. \żeglarekrka, N. \żeglarekrkiem; lm M. \żeglarekrki
1. zool. «Argonauta, drapieżny mięczak z rzędu ośmiornic żyjący w otwartych morzach; samica, wielokrotnie większa od samca, wytwarza muszlę, nie przyrośniętą do ciała, do której składa jaja i w której sama żegluje jak w łódce»
2. → żeglarz w zn. 2

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • argonauta — m odm. jak ż IV, CMs. argonautaaucie 1. Argonauta lm M. argonautaauci, DB. argonautatów zwykle w lm, mit. «grupa greckich bohaterów, którzy pod wodzą Jazona wyprawili się na statku Argo do Kolchidy po cudowne złote runo» przen. «śmiały żeglarz,… …   Słownik języka polskiego

  • paziowaty — + zool. paziowate «Papilionidae, rodzina dużych motyli dziennych, o skrzydłach pięknie ubarwionych, często z oryginalnym deseniem, obejmująca około 600 gatunków, z których w Polsce występują cztery chronione: paź królowej, żeglarek, niepylak… …   Słownik języka polskiego

  • żeglarz — m II, DB. a; lm M. e 1. lm D. y ( ów), B.=D. «osoba uprawiająca sport żeglarski; dawniej: członek załogi statku, marynarz» Żeglarz morski, rzeczny. Śmiały, odważny żeglarz. 2. lm D. y, B.=M. zool. «Iphiolides sinon (Papilio podalirius), duży… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”