żeglarek

żeglarek: m III, DB. \żeglarekrka, N. \żeglarekrkiem; lm M. \żeglarekrki

1. zool. «Argonauta, drapieżny mięczak z rzędu ośmiornic żyjący w otwartych morzach; samica, wielokrotnie większa od samca, wytwarza muszlę, nie przyrośniętą do ciała, do której składa jaja i w której sama żegluje jak w łódce»

2. → żeglarz w zn. 2

Игры ⚽ Нужна курсовая?

argonauta — m odm. jak ż IV, CMs. argonautaaucie 1. Argonauta lm M. argonautaauci, DB. argonautatów zwykle w lm, mit. «grupa greckich bohaterów, którzy pod wodzą Jazona wyprawili się na statku Argo do Kolchidy po cudowne złote runo» przen. «śmiały żeglarz,… … Słownik języka polskiego
paziowaty — + zool. paziowate «Papilionidae, rodzina dużych motyli dziennych, o skrzydłach pięknie ubarwionych, często z oryginalnym deseniem, obejmująca około 600 gatunków, z których w Polsce występują cztery chronione: paź królowej, żeglarek, niepylak… … Słownik języka polskiego
żeglarz — m II, DB. a; lm M. e 1. lm D. y ( ów), B.=D. «osoba uprawiająca sport żeglarski; dawniej: członek załogi statku, marynarz» Żeglarz morski, rzeczny. Śmiały, odważny żeglarz. 2. lm D. y, B.=M. zool. «Iphiolides sinon (Papilio podalirius), duży… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias