Ten ciamajda nic nie potrafi.
Słownik języka polskiego . 2013.
ciamajda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. ciamajdajdzie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} z lekceważeniem o nieporadnym, niezaradnym, mało samodzielnym i nieenergicznym mężczyźnie; fajtłapa, ciapa, fujara : {{/stl 7}}{{stl 10}}W zastępie znalazło się paru … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ciamajda — Człowiek niezdarny, niezręczny, powolny, lub nieskuteczny Eng. An awkward, sluggish, inept, or ineffectual person; a bungler; a fumbler … Słownik Polskiego slangu
ciapa — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. ciapapie, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} z lekceważeniem o niezaradnym, nieprzedsiębiorczym, ślamazarnym i pozbawionym życiowego sprytu mężczyźnie; ciamajda, fajtłapa, oferma : {{/stl 7}}{{stl 10}}Inżynier ciapa … Langenscheidt Polski wyjaśnień
litera — 1. pot. euf. Cztery litery a) «pośladki»: Nie tak dawno bokser publicznie kopnął promotora w cztery litery, dając mu tym samym do zrozumienia, co o nim myśli. GWr 10/02/1999. b) «o człowieku niezaradnym; niedorajda, ciamajda» 2. Litera prawa… … Słownik frazeologiczny
ciapa — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. ciapapie; MB. ciapapy, D. ciap (także DB. ciapapów tylko o mężczyznach) pot. lekcew. «człowiek ślamazarny, nieenergiczny, nieprzedsiębiorczy; ciamajda» Ten ciapa zawsze się spóźnia … Słownik języka polskiego
ciapciak — m III, DB. a, N. ciapciakkiem; lm M. i, DB. ów pot. pogard. «oferma, ciamajda, niedorajda, ciapa» … Słownik języka polskiego
cztery — + ż. rzecz.; czterej, czterech, m. os.; DMs. czterech, C. czterem, B. m. os. czterech, ż. rzecz. cztery, N. czterema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 4» Czterech mężczyzn idzie. Czterej mężczyźni idą. Cztery jabłka leżą na stole.… … Słownik języka polskiego
litera — ż IV, CMs. literaerze; lm D. literaer «znak graficzny głoski, właściwy pismom alfabetycznym» Drukowane, pisane litery. Koślawe, kształtne litery. Wybić, wyryć, wytłoczyć litery. ∆ Wielka litera «litera większego formatu i innego kształtu w… … Słownik języka polskiego
niemrawiec — m II, DB. niemrawiecwca, W. niemrawiecwcze (niemrawiecwcu); lm M. niemrawiecwcy, DB. niemrawiecwców pot. «człowiek ślamazarny, niezdarny, ospały, ociężały; niedołęga, ciamajda» … Słownik języka polskiego
