- cielę
- n IV, D. \cielęęcia; lm M. \cielęęta; D. \cielęląt«małe, młode krowy, łani, sarny i innych przeżuwaczy»◊ pot. Ostatnie cielę z obory «ostatnia rzecz (z jakiegoś zapasu), zwłaszcza: ostatnie pieniądze»◊ Chodzić za kimś jak cielę za krową «nie odstępować kogoś, chodzić za kimś krok w krok»◊ Gapić się, patrzeć jak cielę na malowane wrota «patrzeć bezmyślnie, nic nie rozumiejąc»◊ Ruszyć konceptem jak martwe cielę ogonem «powiedzieć coś bez sensu»□ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do domu (do obory).□ Pokorne cielę dwie matki ssie.□ Wzięli diabli krowę, niech wezmą i cielę.□ Zapomniał wół, jak cielęciem był.przen. pot. «człowiek głupawy, gapiowaty, nierozgarnięty, nieenergiczny»
Głupie cielę z ciebie.
◊ Głupi jak cielę; boże cielę; cielę na niedzielę «człowiek głupi, niezaradny, ślamazarny; gapa, fujara, niedołęga»
Słownik języka polskiego . 2013.