cięcie

n I; lm D. cięć

1. rzecz. od ciąć.

przen. «zmniejszenie sum przeznaczanych na jakieś cele, przyznawanych dotacji, świadczeń itp.»

Cięcia w budżecie a. cięcia budżetowe.

2. «cios, uderzenie ostrym, tnącym narzędziem; sposób uderzania bronią sieczną»

Cięcie szpady, miecza, szpicruty.

Otrzymać, odeprzeć, wymierzyć cięcie.

Parować cięcia.

Próbować nowych cięć.

∆ łow. Cięcie dzika «uderzenie zadane ostrym kłem przez atakującego lub broniącego się dzika»

3. «powierzchnia przedmiotu przeciętego w danym miejscu»

Gładkie cięcia kryształu, stali.

4. «przecięte miejsce na ciele, na skórze, rana cięta, skaleczenie; blizna, szrama»

Cięcie na głowie.

Cięcie przez policzek.

5. leśn. «wycinanie wyznaczonych drzew w celach pielęgnowania, odnawiania i użytkowania lasu oraz usuwania drzew chorych; rąb»

6. ogr. «odcinanie zbytnio zagęszczonych pędów roślin uprawnych, zwłaszcza gałęzi drzew owocowych, dla ich wzmocnienia i lepszego owocowania lub dla usunięcia gałęzi chorych, uszkodzonych itp.»

Cięcie letnie, wiosenne, jesienne.

Cięcie pomidorów, winogron, śliw, jabłoni.

∆ Cięcie na owoc a. cięcie odmładzające «przycinanie gałęzi owocujących dla zapewnienia równowagi między wzrostem i owocowaniem drzew»

7. techn. «wszelki zabieg, proces technicznego dzielenia materiałów»

∆ Cięcie mechaniczne metali «skrawanie (przecinanie) i obróbka plastyczna metali, np. wycinanie, dziurkowanie, okrawanie, rozcinanie, wykrawanie i in.»

∆ Cięcie termiczne (np. gazowe, łukowe, laserowe) «cięcie materiałów (głównie metali) przez wytapianie lub wypalanie wąskiej szczeliny na całej grubości ciętego przedmiotu»