czekać

ndk I, \czekaćam, \czekaćasz, \czekaćają, \czekaćaj, \czekaćał

1. «przebywać w jakimś miejscu, zatrzymywać się, licząc na czyjeś przybycie, na nastąpienie jakiegoś zdarzenia; być w pogotowiu; być przygotowanym do czegoś, gotowym do czegoś»

Czekać na pociąg.

Czekać na gościa.

Mieszkanie czeka na lokatorów.

Zegar czeka na naprawę.

2. «spodziewać się, przewidywać z pewnym napięciem uczuciowym, że coś nastąpi, pragnąć, żeby coś nastąpiło, obawiać się, że coś nastąpi»

Czekać wiadomości, Czekać na wyrok.

Czekać śmierci.

□ Czeka jak kania dżdżu.

□ Czekaj tatka latka.

3. «zwlekać, ociągać się, opóźniać się z czymś; trwać w bezczynności»

Czekać z odpowiedzią.

◊ Tylko czekać «za chwilę, zaraz»

◊ Czekaj, czekaj no; czekaj że a) «zaraz, za chwilę usłyszysz, nie przerywaj, odsuń się, przesuń się, nie przeszkadzaj» b) «jako pogróżka: ja ci dam, ja ci pokażę»

4. «być w przyszłości czyimś udziałem»

Czeka go niespodzianka.

Czekają go wydatki.

Czeka go kara śmierci.