- cześć
- ż V, DCMs. czci, blm1. «szacunek, poważanie, poszanowanie, uznanie; kult, uwielbienie»
Postawa pełna czci.
Mieć kogoś, coś w wielkiej czci.
Otaczać kogoś, coś czcią.
Ucałować coś ze czcią.
Żywić dla kogoś cześć.
◊ Cześć komuś, czemuś «skrót zwrotu: niech będzie ktoś uczczony, coś uczczone, np. sztandarowi cześć»◊ Na cześć kogoś, czegoś, ku czci kogoś, czegoś «dla uczczenia kogoś albo czegoś, dla okazania szacunku, uznania, pamięci»◊ Odbierać cześć «przyjmować widome oznaki szacunku, poważania, uwielbienia, kultu»◊ Oddawać cześć, składać cześć «wyrażać w widomy sposób szacunek, uwielbienie»2. «honor, dobre imię, godność osobista»Przysięgać na swoją cześć.
Uwłaczać czyjejś czci.
◊ Człowiek, osobnik, łotr itp. bez czci i wiary «człowiek, osobnik bez honoru, bez ambicji, upadły nisko moralnie»◊ Odsądzić kogoś od czci i wiary, pozbawić kogoś czci «ocenić kogoś jako człowieka bez honoru, upadłego nisko moralnie»◊ Przywrócić kogoś do czci «wrócić komuś dobrą opinię, szacunek, wycofując krzywdzące posądzenie, oskarżenie itp.; zrehabilitować kogoś»cześć! «rodzaj pozdrowienia używanego najczęściej w wojsku lub poufale w stosunku do kolegów, towarzyszy itp.; czołem, witaj, bądź zdrów»Cześć, panie poruczniku.
Cześć, i do zobaczenia.
◊ Cześć pracy! «rodzaj pozdrowienia»
Słownik języka polskiego . 2013.