- czoło
- n III, Ms. czole; lm D. czół1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi»
Czoło białe, gładkie.
Czoło niskie, wyniosłe, wysokie.
Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe.
Myślące czoło.
◊ Miedziane, wytarte czoło «brak ambicji, honoru, wstydu; bezczelność, cynizm»◊ Otwarte czoło «czoło duże (mające cechować ludzi rozumnych, szlachetnych)»◊ Pracować w pocie czoła «pracować z dużym wysiłkiem»◊ Z chmurą, z marsem na czole «posępnie, ponuro, ze zmarszczonym czołem»◊ Z pogodnym, rozchmurzonym, rozjaśnionym czołem «w dobrym nastroju, pogodnie»◊ Iść, kroczyć z podniesionym czołem «iść, kroczyć dumnie»◊ Nosić wysoko czoło «być dumnym, pełnym poczucia godności; zachowywać się dumnie»◊ Bić czołem (pokłony), uderzać czołem komuś, czemuś a. przed kimś, przed czymś a) «bić pokłony, dotykając czołem ziemi» b) «oddawać cześć komuś, czemuś»◊ Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»◊ Rozchmurzyć, rozjaśnić, wypogodzić czoło «wpaść w dobry humor, w dobry nastrój»◊ Stawić czoło komuś, czemuś «oprzeć się, przeciwstawić się komuś, czemuś; podjąć walkę z kimś, czymś»◊ Czesać się z czoła «nosić włosy zaczesane do tyłu»◊ Nosić kapelusz, czapkę itp. z czoła «nosić kapelusz, czapkę itp. nieco z tyłu głowy, nie zakrywając czoła»◊ Wstyd pali komuś czoło «ktoś wstydzi się»◊ podn. Chylić przed kimś czoło a. czoła «oddawać komuś cześć, uszanowanie, uznawać czyjąś wyższość, zwierzchnictwo nad sobą»◊ pot. Ktoś ma coś wypisane na czole «po kimś coś widać, coś poznać (zwykle coś ujemnego)»◊ posp. Puknąć się, uderzyć się w czoło «zastanowić się nad tym, że mówi się, robi się głupstwa; opamiętać się»◊ przestarz. Mieć czoło coś zrobić «odważyć się, ośmielić się zrobić coś złego»2. «przód, front czegoś; przednia część, strona czegoś»Czoło kolumny wojskowej.
Czoło lodowca.
∆ fiz. Czoło fali «powierzchnia falowa najbardziej odległa od źródła»∆ meteor. Czoło burzy «pas prądów wznoszących się przed chmurami nadciągającej burzy»czołem! «pozdrowienie powitalne lub pożegnalne używane zwykle w wojsku, a także poufale wśród osób bliżej z sobą zżytych»Czołem, panie pułkowniku!
na czele «na pierwszym, naczelnym miejscu, z przodu, na początku, przed innymi»Na czele pochodu.
Oddział wojska z oficerem na czele.
◊ Postawić kogoś na czele «ustanowić kogoś zwierzchnikiem»◊ Stanąć, stać itp. na czele «stanąć, stać itp. na przedzie; objąć dowództwo, przewodnictwo, kierownictwo»◊ Z kimś na czele «pod czyimś przewodnictwem, zarządem»
Słownik języka polskiego . 2013.