Czujny pies.
Czujna straż.
Czujne ucho chwytało każde słowo.
Wychowywać się pod czujnym okiem matki.
Słownik języka polskiego . 2013.
czujny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, czujnyni, czujnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} mający wyostrzoną uwagę; szybko coś dostrzegający; reagujący natychmiast : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czujny sen. Pies czujny na każdy szelest. Czujny wartownik. Doglądać czegoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
argusowy — książk. Argusowe oczy; argusowe oko «czujny, podejrzliwy wzrok, przed którym nic się nie ukryje»: Lokal obskurny i całkowicie pozbawiony wdzięku. Stary Salis stoi przy kasie i pilnuje argusowym okiem gości i kelnerów. A. Jambor, Stenogramy … Słownik frazeologiczny
argus — m IV, DB. a, Ms. argususie 1. Argus blm mit. «olbrzym o stu wiecznie czuwających oczach, któremu Hera powierzyła straż nad nimfą Io» 2. lm M. ci owie, te y, DB. ów «czujny, nie zasypiający strażnik; człowiek zazdrośnie czegoś pilnujący» 3. lm MB … Słownik języka polskiego
argusowy — argusowywi «taki jak Argus; czujny, baczny, wszechwidzący; podejrzliwy, zazdrosny» Argusowa nieufność, czujność. ◊ Argusowe oczy «oczy, przed którymi nic się nie ukryje» … Słownik języka polskiego
baczny — bacznyni, bacznyniejszy «uważny, czujny» Baczny widz, obserwator. Zwrócić na coś baczniejszą uwagę. ◊ Mieć baczne oko na kogoś, na coś «bardzo uważać na kogoś, na coś, być czujnym, ostrożnym w stosunku do kogoś, do czegoś» … Słownik języka polskiego
cerber — m IV, DB. a, Ms. cerbererze; lm M. y 1. Cerber blm «mitologiczny pies trzygłowy strzegący bram Hadesu» 2. lm DB. ów żart. «srogi, czujny dozorca, człowiek śledzący kogoś, krępujący jego swobodę działania» 3. lm B. y szt. «rzeźba, rysunek,… … Słownik języka polskiego
czujnie — czujnieej przysłów. od czujny Pies czujnie nastawił uszu. Strzec czujnie domu. ◊ Spać, sypiać czujnie «spać, sypiać lekko, nie tracąc kontaktu z otaczającą rzeczywistością» … Słownik języka polskiego
drzemka — ż III, CMs. drzemkamce; lm D. drzemkamek «krótki, lekki, czujny sen; półsen» Poobiednia drzemka. Zapaść w drzemkę. Ocknąć się z drzemki. ◊ żart. Uciąć (sobie) drzemkę «zdrzemnąć się» … Słownik języka polskiego
nadzwyczaj — [wym. nad zwyczaj] «w sposób niezwykły, wyjątkowy; niezwykle, bardzo, niezmiernie, niesłychanie» Zachowywać się nadzwyczaj spokojnie. Lato nadzwyczaj upalne. Był nadzwyczaj uprzejmy. Pies nadzwyczaj czujny … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
