czynszownik

m III, DB. -a, N. \czynszownikkiem; lm M. \czynszownikicy, DB. -ów

przestarz. «ten, kto płaci czynsz; za czasów pańszczyźnianych: chłop zwolniony od odrabiania pańszczyzny za roczną opłatą; dzierżawca gruntu»