czyściec

m II, D. \czyściecśćca; lm M. \czyściecśćce, D. \czyściecśćców

1. bot. «Stachys, roślina zielna z rodziny wargowych, występująca w wielu gatunkach, głównie w strefie umiarkowanej; w Polsce pospolita, zwłaszcza w miejscach wilgotnych, w liściastych lasach, na polach; niektóre gatunki stosowane w medycynie ludowej jako lek przeciw biegunce»

2. blm

rel. «według doktryny katolickiej: miejsce pozagrobowej okresowej (przed wejściem do nieba) pokuty dusz ludzi zmarłych»

przen. «stan dotkliwych przykrości, cierpień, męczarni»

Przechodzić czyściec w małżeństwie.