ćmić

ndk VIa, ćmię, ćmisz, ćmij, ćmił

1. ćmiony

«osłabiać widoczność, przyciemniać, przyćmiewać, przesłaniać»

Mgła ćmi słońce.

Łzy ćmią oczy.

Przesądy światło ćmiące. (Mickiewicz)

◊ Ćmi w oczach «traci się możność rozróżniania przedmiotów»

2. «palić się słabo, tlić się; migotać, żarzyć się»

Światła ćmią coraz słabszym blaskiem.

W ciemności ćmiły ogniki papierosów.

3. «lekko boleć, pobolewać, mdlić»

Ćmi ząb.

Ćmiący ból brzucha.

4. ćmiony

pot. «palić (papierosa, fajkę itp.)»

Ćmić cygara.

Ćmić ohydny tytoń.

ćmić się

1. «stawać się słabo widocznym; przyćmiewać się»

Mgły wstają, słońce ćmi się.

◊ Ćmi się w oczach, rzad. ćmi w oczach «ciemnieje w oczach, oczy tracą zdolność dokładnego widzenia»

◊ Oczy ćmią się łzami «łzy uniemożliwiają dokładne widzenie»

◊ Komuś ćmi się w głowie «komuś kręci się w głowie; ktoś traci zdolność prawidłowego myślenia»

2. «palić się słabo; żarzyć się»

W izbie ćmiła się mała lampka naftowa.